rozdział 9, Nawet sekundy dłużej nie wahaj się.

 Muzyka 

Zalana łzami weszłam do pokoju, rzuciłam poduszką w stronę łóżka, ale ta za haczyła o wazon stojący na stoliczku nocnym.

Spojrzałam na szkła które leżały na kremowej wykładzinie, do głowy przyszedł mi pomysł...

wiecie jak zapomnieć o paraliżującym nas bólu złamanego serca? To proste zadać sobie ból fizyczny.

Chwyciłam do ręki szkiełko i ostrą stroną przejechałam po swoim nadgarstku, z rany momentalnie wypłyną strumień krwi, opadłam na łóżko głośno wdychając, a krew spływał zabawiając białe prześcieradło.

Przyznam się wam że nie robiłam tego od kilku miesięcy, kiedy mieszkałam jeszcze w Polsce zdarzało się to notorycznie na starych bliznach pojawiały się nowe, lubiłam sobie rysować różne wzorki bądź pisać poruszające cytaty.

 i Kochała go bez opamiętania , do szaleństwa kochała go

Obudził mnie krzyk Aśki, nie musiałam otwierać oczu i już wiedziałam że to ona, otworzyłam swoje zaspane ślepia i spojrzałam na przyjaciółkę która miała łzy w oku, mój nadgarstek był naprawdę mocno pokaleczony, i strasznie bolał, nie potrafiłam nawet delikatnie go zgiąć.

-Co się stało – zapytała ledwie słyszalnie przyjaciółka.

Jak mam jej to powiedzieć, mam się przyznać do tego że jestem marzącą małolatą że wyobraziłam sobie idealny związek z Harrym, a on powiedział mi że to co mi się wydawało to zwidy, złamał mi serce...

--chwila słabości- powiedziałam

wyciągnęłam z paczki papierosa po czym go odpaliłam, poczułam miętowy smak na ustach i dym który łaskotał moje płuca

-Powiedz co się stało, znam cię widzę że kłamiesz – ciągnęła mnie za język.

-Mam złamane serduszko, tyle – powiedział z moich oczu wypłynęły łzy.

Aśka usiadła obok mnie i mocno mnie przytuliła, uspakajała. Tego mi było trzeba, kogoś kto wesprze mnie w ciężkich chwilach.

sentymentalne sranie w banie mnie nie interesuje. potrzebuję miłości

Ubrałam się w szare spodnie i koszulkę w kwiatki, włosy zaczesałam w koczek i zrobiłam delikatny makijaż. Ciężko było zakryć popuchnięte oczy, ale dobry francuski podkład, zdziałał cuda.

Zeszłam do hotelowej restauracji na śniadanie, zamówiłam sobie tosty z serem i sok pomarańczowy. Rozejrzałam się po sali i ujrzałam siedzącego przy dużym stole Louis'a.

Chwyciłam tacę z posiłkiem i przysiadłam się do niego.

-Hej -powiedziałam cicho

-Cześć, jak się spało ?zapytał z pogodnym uśmiechem

-Nie najlepiej

-bo bez Harrego …

Na wspomnienie tego imienia od razu zrobiło mi się smutno, a fala gorąca zalał moje ciało. Podwinęłam rękawy w swetrze i zabrałam się do konsumowania posiłku.

-Co ty masz na nadgarstku ? Zapytał nagle Louis.

Szybko schowałam ręce pod stół, i unikając jego wzroku wróciłam do jedzenia.

-Victoria, odpowiedz – prosił

-miałam wczoraj zły dzień -odpowiedziałam\

-Czy to przez Harrego ?

-Nie to nie tak, po protu zrobiłam sobie nadzieję, myślałam że coś między nami jest, a on dal mi kosza.

-To nie jest powód by się okaleczać, dziewczyno jesteś moją przyjaciłką i proszę cię nie rób tego więcej

Chłopak zostawił mnie samom przy stoliku i odszedł zdenerwowany.

[***]

Jeszcze spałem kiedy do mojego pokoju wparował Louis, trzasną drzwiami. Momentalnie się obudziłem i wyskoczyłem z łóżka, chłopak spojrzał na mnie karcącym wzrokiem.

-Czy ty naprawdę nie widzisz że ona cię kocha ?! wykrzyczał mi prosto w twarz.

Wiedziałem że chodzi o Victorię, odwróciłem się na pięcie chcąc wrócić z powrotem do łóżka.

Nie wiedziałem co mu odpowiedzieć, zaprzeczyć ? Potwierdzić. Przecież czuję to samo co ona …

-Jesteś zajebanym szczeniakiem Styles,ona sobie zrobiła krzywdę, PRZEZ CIEBIE !

Coś we mnie pękną.

-Ty myślisz że ona jest mi obojętna ? Kurwa zrobił bym dla nie wszystko ! Ale nie chcę jej ranić jestem marionetką Caroline Flack, zapomniałeś ? Nie chcę żeby cierpiała przez mnie. ! Ja trzy razy w tygodniu jestem zmuszony do pieprzenia się z tą starą seksoholiczką !

- Chłopie, walcz o Victorię bo ona pomoże ci wyjść z tego gówna i my też, ale nie pozwól jej mieć blizn na nadgarstkach. -powiedział i wyszedł .

Gdyby tak zapomnieć o ...

zasadach co ...

trzymają w klatce nas.

Gdyby tak jak w stereo

usłyszeć głos

co ciągle woła ...

Znowu ktoś woła S.O.S

Ty z autopsji znasz to lecz

po co nam zawahania stan?

Potrzebujemy zmian.

Życie może być jak lunapark.

Miej odwagę by nacisnąć 'start'.

Życie może być jak niezły film.

Celebruj każdą z chwil.

Nawet sekundy dłużej nie wahaj się.

[mrozu 100 m nad ziemią ]

Podążałem pewnym krokiem do pokoju Victorii, zraniłem ją i nigdy sobie tego nie wybaczę.

Otworzyłem delikatnie i po cichu drzwi jej pokoju, słodko spała. Czekała ją pobudka.

-Vici wake up- szeptałem do jej uszka. Dziewczyna otworzyła oczy i spojrzała na mnie ze zdziwieniem.

-Co ty tutaj robisz ?- zapytała

-Proszę ubierz się i choć ze mną

-Nie mam ochoty...

-wiem spierdoliłem sprawę , ale proszę cię daj mi szansę

Dziewczyna wstała z łóżka, podeszła do białej komody, wyjęła z niej granatową bluzę i parę spodni, po czym znikła za drzwiami łazienki.

Po chwili wróciła, stanęła naprzeciwko mnie, otworzyłem drzwi pokoju, i wyszliśmy.

Przed samym celem wycieczki zawiązałem jej oczy, tak by nie widział gdzie jesteśmy. Po kilku minutach byliśmy już w windzie i wjechaliśmy na sam szczyt wieży eiffla.

Podeszliśmy pod barierkę, i zdjął jej opaskę z oczu.

Dziewczyna zdziwiła się, otworzyła szeroko oczy, po czym spojrzała na mnie.

-wiesz miałem jeszcze jedno marzenie, pocałować dziewczynę którą kocham na wieży eiffla.

Nasze twarze dzieliły minimetry, i po chwili poczułem smak jej ust. Całowaliśmy się , czule zachłannie namiętnie.